Hip hoi, hip hoi, we zijn in Hanoi!
De vlucht met het Russische Aeroflot is flot verlopen. Toch even ongemakkelijk gevoeld bij een stevige portie turbulentie, de geruststellende woorden van de De Bondten nog in gedachten. ('Waaaaaaaaaaat!? Jullie vliegen met een Russische maatschappij!!'). Turbulentie is na enkele minuten voorbij, de Chinese vrouw die naast Robbie zat was jammergenoeg heel de vlucht (nogal sterk) aanwezig. Miljaar, smakken tegen de sterren op, ja ook als er geen eten in haar mond zat. Schrokken voor dood en vooral (mijn maag keert opnieuw als ik eraan terugdenk) vieze fluimen ophalen om ze in haar bekertje te verzamelen. Aanvankelijk nog erg grappig, maar 9 uur later iets minder. Dat samen met het kleine wormpje in mijn sla en een stukje rotte groene ananas in Robbie zijn taartje maakte dat de vlucht op culinair vlak serieus tegenviel.
Ach, dat is ondertussen vergeten, nu de eerste noedels en spring rolls al achter de kiezen zijn. Lekker en bijna voor niets! Een slordige 116000 dong of net geen 4 euro voor een noedelgerecht, Vietnamese loempia's een biertje en een cola.
Dat goedkope etentje compenseert dan het geld dat we vandaag al teveel hebben uitgegeven. Echte afzetters die Vietnamezen! De chauffeur die ons van de luchthaven naar het hotel bracht dacht makkelijk 25 procent meer te rekenen dan de officiele vaste prijs. Ha! Buiten ons gerekend!
De fietstaxichauffeur die ons daarna een uurtje door de kleine straatjes van het Oude Hanoi voerde heeft ons wel serieus 'in 't zak gezet'. We betaalden 6 keer het bedrag dat een uur fietstaxi waard is. Hij probeerde dat dan nog een keer te verdubbelen op het einde van de rit door te zeggen dat we allebei dat bedrag moesten betalen. Dat ging natuurlijk niet door, maar hij heeft toch een schone slag thuisgehaald. We worden natuurlijk beter en beter in het afwimpelen en afdingen, nu hebben ze ons niet meer liggen! (to be continued... ;-) )
De jetlag die ons deze namiddag overviel hebben we een kopje kleiner gemaakt met een dutje van 2 uur. Daarna op verkenning met het stadsplan in de hand.Telkens een avontuur op zijn eigen om de straat over te steken hier. Rustig doorstappen, af en toe even inhouden en dan weer verdergaan. Heel apart, maar het went snel en het moet gewoon, anders schiet je daar wortel.
We gingen ook naar het waterpoppentheater, een typisch Vietnamese kunstvorm die al eeuwen bestaat. Heel authentiek en de moeite om te zien.
Ja, het vakantiegevoel is er nu wel duidelijk, de geur van Azie, de drukte, de warmte die je steeds toch even verrast als je uit een ruimte met airco komt, het cocktailke aan het einde van een leuke dag en het plakkerige zonnemelkdeetzweet.
Snel nog een douchke (het derde vandaag) en dan bedtijd. Morgenavond alweer een minder comfortabele nacht in de nachttrein naar het noorden.
We'll keep you posted!
Chao!
