Chúng tôi đếm xuống

Xin Chào! ('Dag mannekes')

Zoals de titel het zegt, tellen we serieus af! Nog twee keer slapen en Robbie en ik vertrekken richting Hanoi. Het begin van wat een onvergetelijk 24-daags Vietnamees avontuur moet worden.


Net zoals vorig jaar ga ik proberen om regelmatig te bloggen over onze belevenissen in het Verre Oosten. (Ik kijk nu al uit naar te kleine, muffe internetcafeetjes, traag internet en qwertyklavieren! Bij deze zijn jullie gewaarschuwd (en ik ingedekt) voor eventuele (tik)foutjes!)
Het is trouwens fijn om af en toe enkele Belgische anekdotes of commentaar te lezen, pennen maar dus, die comments! Dit kan je doen door onder mijn bericht op het groene 'reacties' te klikken.


Het worden wellicht drukke weken. Vietnam heeft veel te bieden en keuzes maken is moeilijk. We willen zoveel mogelijk zien binnen onze beperkte tijd. Tussenvluchten, nachttreinen, busjes, jonken, fietsen, fietstaxi's, scooters en zwaarder geschut met motards zullen de revue passeren. Dat we waarschijnlijk afgemat terugkeren, is dan ook niet zo verwonderlijk.


Maar dat hebben we graag over voor de uitgestrekte rijstvelden, eindeloze baaien, overweldigende uitzichten, havenstadjes met karakter, bontgekleurde kledij, tai-chi in de (onverantwoord) vroege ochtend bekijken, statige pagodes, monumentale praalgraven, hectische metropolen, Unesco-werelderfgoed, sporen van een oorlogsverleden, een verfrissende regenbui op zijn tijd, kleurrijke lampions, non-stop saunagevoel (gratis!), échte Vietnamese loempia's, authentieke vissersbootjes, hagelwitte stranden, het even miljonair zijn, en ook... onze eerste lange reis samen! Ik voel het tot in mijn kleinste teen, het wordt er een om nooit meer te vergeten!