Purple Rain(boots).

Hapa hapa, we zijn in Sapa :).

Leuk om jullie reacties te lezen! Zelfs oma komt online... Haha tante Hilde, ik denk inderdaad dat die Chinese nogal op uw maag zou gewerkt hebben. By the way, ik heb gevonden wat ik voor jou moest meebrengen!

Nog even teruggaan in de tijd. De laatste dag Hanoi gingen we nog naar het Ho Chi Minh-mausoleum waar Uncle Ho nog steeds opgebaard ligt. Jammergenoeg net te laat om nog binnen een kijkje te mogen nemen, maar het Ba Dinh-plein had nog meer te bieden met het huis en de presidentiele woning. We stapten de voorbije dagen al heel wat af. En dat allemaal in de regen. Van muggenpis tot stevige buien, alles komt hier aan bod. Het is tot nu toe zelden droog geweest. Ook dat went snel...

Om de haverklap verschijnt er wel ergens een lokaal marktje en al het exotisch fruit ziet er ongelooflijk lekker uit. Als we 1 of 2 stuks willen kopen bekijkt men ons alsof we van Mars komen. Het is hier de gewoonte om minstens een heel grote zak vol te kopen. 1 stuk!? Het lijkt wel alsof ze zich beledigd voelen, hoewel we gewoon willen betalen. 1 dametje wou ons geen 1 stuk fruit verkopen. De volgende wel, maar waarschijnlijk aan een te hoge prijs --> we werden er weer opgelegd.

Zaterdagavond dan de nachttrein genomen richting noorden. In vergelijking met de nachttreinen van Thailand vorig jaar was dit pure luxe! We deelden een cabine met een Hollands koppel, Wim en Myriam die in Vietna; waren met hun drie dochters en een vriendje van een van de dochters (die voor de gelegenheid meemocht op kosten van zijn schoonouders). En zeggen dat Hollanders gierig zijn.... Uiteindelijk bleek de 'softsleeper' toch vrij hard. Toen we rond 5uur gewekt werden, voelde ik elk spiertje in mijn lijf. Ook niet echt superfris als je met je kleren aan hebt geslapen en nog een halve dag moet wachten voor de eerste douche zich aanbiedt. Vanop de nachttrein de taxi in en richting Bac Ha, een markt op 9 km van de Chinese grens waar alles te koop wordt aangeboden en waar (naast vele toeristen) vooral de mensen van de etnische minderheden inkopen komen doen. We wapenen ons voor de rit met twee Touristils en een Vitabis elk, maar vallen redelijk snel in slaap. De volgende twee uur baant onze taxichauffeur zich al toeterend langs kronkelige wegen. Vooral het laatste stuk gaat het steil omhoog. Prachtige landschappen achter elke bocht!

Aankomst rond 7u30. De markt was opnieuw heel apart, zeker de moeite om te zien. Ze verkochten hier souveniers voor de toeristen, kledij, groenten en fruit en levend en dood vlees. Iemand zin in schildpad, buffel, (krijsende) biggen of.... hond? Iemand?

De chauffeur wou aanvankelijk terugrijden rond 15 uur, maar daar maakten we 11uur van. Blij dat we de markt gedaan hebben, maar om daar nu een hele dag rond te lopen... dan liever nog een beetje van de stad Sapa zien.

Rond 13u komen we toe in Sapa, dat een stuk hoger ligt dan Bac Ha (op 1650m ongeveer, tegenover Bac Ha op 500m). Dat gaf in de rit ernaartoe dus opnieuw een serieuwe klim. Je ziet hier veel meer brommers dan auto's, maar de auto's die er zijn, zijn allemaal van het type 4x4, nogal logisch.

Het noorden is helemaal anders dan Hanoi, het bevalt ons veel beter! Groener, berglandschap, iets rustiger en ook een pak frisser. Airco in de kamer is helemaal niet nodig hier en onze fleece kunnen we 's avonds best gebruiken. Gisterenavond naar de hoofdstraat van Sapa geweest. Lekkere pizza met spinazie gegeten daar en een typisch wijntje van de streek gedronken. Nogal stroperig en vooral... heel straf! Het leek eerder likeur dan wijn! Robbie een streekbiertje van Lao Cai, heel lekker.

Daarna nog een bar opgezocht voor een cocktail, hoe kan het ook anders :). Kinderen van de Hmongs komen in de cafeetjes rond om spullen te verkopen. Meisjes van 6 met zelf een zusje van een jaar of twee op hun rug. Met zijn tweetjes langs de drukke wegen, het zou bij ons ondenkbaar zijn. Onze stylo's zijn wel erg in trek, we kunnen hen er echt een plezier mee doen.

Vandaag opnieuw de hele dag regen, al van deze ochtend vroeg. En er stond een trekking op het programma... Goed ingepakt in goedkope blauwe regenfrakskes gingen de twee PMD-kes op pad met Chaun, onze wandelgids voor vandaag. Het hotel leent regenbotten uit, maar je moet zelf twee passende botten bij elkaar zoeken, liefst 1 linker en 1 rechter.... Niet zo evident, maar uiteindelijk hebben we er toch elk een paar vast dat voldoet. Het was te peizen zeker... van alle kleuren in de wereld zijn die van mij.... paars!!! Unbelievable! Nu ik dit bericht schrijf is onze trekking net achter de rug en ik geef het toe; ik was toch wel heel blij met mijn paarse botjes! Door de aanhoudende regen van de voorbije dagen was het pad heel glad! Het eerste deel van de weg was nog geasfalteerd, daar kregen we gezelschap van twee Hmongvrouwen (Va en Wo) in hun typische klederdracht die met ons de hele weg meegewandeld zijn. Gelukkig, want na een klein uurtje gind de weg over in een klei-achtige grond waar we soms steile stukken naar beneden moesten gaan. Ik had echt veel hulp aan de Hmongvrouwen die deze weg dagelijks doen, want op sommige plaatsen was het zo glad dat ik zonder hen zeker uitgegleden was. Uiteraard vroegen ze ons op het einde van de tocht om iets van hen te kopen, maar dat deden we met plezier!

Nu ga ik een lekkere warme douche nemen en daarna opnieuw de regen in en naar een chocolade- en gebakjesbar. Woehoe!

Tho tblo ghs!