Vietnjamnjam!

Hotter dan hot,we zijn in Buon Ma Thuot.

Vorige zaterdag nog een laatste dag in Saigon doorgebracht. We gingen naar het Cholon-district ofwel de Chinese Wijk. Die Chinezen zitten dus werkelijk overal. Ongelooflijk warm die dag, bijna niet te doen. Een heel lang stuk te voet gedaan en na 2.5uur een mangomilkshake gecombineerd met een bordje French Fries.Tja, no comment. Op dat moment heel welkom, vooral omdat de (woehoe, propere!) bar airco had. Aangesterkt trotseerden we opnieuw de hitte en uiteindelijk kwamen we toe in het hart van dit district, aan de Chinese Cha Binh Taymarkt. Een overdekte authentieke markt, veruit de mooiste die we al zagen en geen toeristen te bekennen (buiten deze twee avonturiers dan :). We worden hier nergens aangeklampt en kijken onze ogen uit. Ongelooflijk wat hier allemaal verzameld wordt, hier de koeken, daar de schoenen, nog wat verder het fruit...
Als we alles goed in ons hebben opgenomen, nemen we deze keer de taxi terug. We maken een tussenstop bij een massageinstituut dat speciaal werd opgebouwd om blinde mensen een kans te bieden op werk. We werden dus door blinden gemasseerd. Geen compassie, dat hadden ze ook niet met ons! Met de vuisten slaan, knijpen, we werden niet gespaard. Echt deugd deed dat toch niet. Ik lag de helft van de tijd met mijn mond open in de AA-vorm (dat zag ze toch niet moehaha...), grapje he, grapje. Robs deed nog beter, hij zei als afscheid 'see you later'!
Daarna richting hotel, de douche in en ons klaarmaken voor een avondje boefen in de Caravelle.Met onze beste kleren aan, inclusief flipflops en een eastpackzakje (ja, het was werkelijk de grand chic), worden we met de taxi vlak aan de deur afgezet. Die wordt meteen opengedaan door personeel van het hotel dat ons uitgebreid verwelkomd. We worden begeleid naar onze tafel en krijgen al meteen hele lekkere wijn ingeschonken. I feel good,tiediediediediediedie.  Wat een buffet mannekes! Mijn ogen zijn groot, mijn buik gromt, ten aanval! We gaan eerst eens rond en bekijken watertandend het aanbod. Unbelievable, 10 soorten brood, 8 smeuige kazen (ook geitenkaas, driewerf hoera!), oesters puur en gegratineerd, sushi, seafood, stukken mals vlees dat nog moet worden gebakken op de manier dat je het wenst, kroketjes, massa's koude en warme groentjes, lamsvlees, een dessertenbuffet met een chocoladefontein waarin je naar believen fruit en marshmallows kan insteken. Aaaaaaahhh. This is life! We beginnen met een aperitiefbordje, nemen twee voorgerechtbordjes, nog een tussendoortje van twee oesters (ik heb er in totaal 9gewone op en 2gegratineerde, echt zeer vers en superlekker!), dan een hoofdgerecht en daarna nog een serieus dessertbord (Robs gaat twee keer voor zoet zelfs).
Als we een bordje leeg hebben, wordt dat meteen weggehaald zodat je weer plaats hebt voor een nieuw bord. Wijnglazen staan hier nooit leeg, we worden hier als een koning(in) behandeld. Dat mag ook wel, want voor de goedkoop moet je hier natuurlijk niet zijn.
Soit, het was elke cent dubbel en dik waard. tH,nM,tK, bedankt voor de tip!

Dag erna was ietsje minder vrolijk en olijk. Vroeg opstaan, met backpack naar het centrum en daar de volle bus op voor een lange 7uur durende rit naar Dalat. Daar op zoek naar een hotelletje. We vragen of we de kamer vooraf eens mogen bekijken zodat we weten wat we boeken. Gelukkig is de tweede kamer te doen. Snel al ons gerief wegzetten en voor de enkele uren dat het hier nog licht is, de stad in. Alweer veel gewandeld, hier is een groot mooi meer dat we volledig rondstappen. Robbie had ook iets gelezen in de Trotter over een oud treinstation en daar gaan we naar op zoek. We zaten wel eerst aan de noordkant van het meer terwijl we de zuidkant moesten hebben, maar aangezien we toch volledig rondgingen maakte onze vergissing niet zoveel uit. Daarna gegeten in een restaurantje dat door de Trotter werd aangeraden, maar na een avondje Caravelle valt volgens mij alles een beetje tegen. Robbie had Hotpot bestelt en verwachtte een soort stoofpotje met een lekkere saus, maar kreeg in de plaats de kookpot op tafel met een flauwe bouillon erin en daarbij een bord vol vlees en vis en groenten (fonduegewijs in de pot te mikken). Het was zeker niet slecht, maar het viel toch wat tegen.
In het hotel gaan we vroeg slapen, want de volgende dag, maandag, worden we al vroeg opgepikt door onze motards voor de komende vijf dagen. Ocean en Nam zijn op tijd, de moto staat te blinken voor het hotel. Spannend! Ze lijken alvast op alles voorbereid, want onze rugzakken worden in stevige plastiek tegen de regen ingepakt en goed vastgemaakt op de moto. Off we go! U-ber-cool! Echt de max, we zoeven langs de straten, de helm op ons hoofd, de zon op ons gezicht, ietwat achteruit gezakt tegen de backpack die comfortabel achter ons zit vastgegespt. Jiehaa! We stoppen regelmatig om de mooie uitzichten te bewonderen, een duik te nemen aan een waterval, een bezoek te brengen aan een zijdefabriek of een koffieplantage of gewoon om de benen eens te strekken en een eindje te voet te doen. Heel wat mensen, vooral kinderen, die we tegenkomen onderweg roepen spontaan hello of zwaaien even. I love it! Lekker weertje ook, de zon schijnt maar de wind die we voelen tijdens het rijden maakt de temperatuur draaglijk. Wel gevaarlijk om te verbranden natuurlijk.
Gisterenavond de eerste nacht van ons Easy-rideravontuur. We konden kiezen tussen een hotel of een homestay. We kozen voor het laatste, we zijn wij 'echte' he :). Hmmmm laat ons zeggen dat dat een once in a lifetime ervaring was. Een hut op palen met 1 groot vertrek waar 1 lange bank staat, 4 matrassen op de grond liggen (voor ons en voor onze chauffeurs, ja we liggen allemaal gezellig samen...), een ventilator heeft en 1 TL-lamp. Buiten lopen de beesten rond, varkens groot en klein, kippen en hanen (die me de hele nacht wakker hebben gehouden, deze hanen zijn er al rond 3uur alstublieft), koeien, honden,... Om 5u30 wordt het hele dorp wakker, er wordt een vuur aangemaakt (de rook kwam tot in onze paal'woning') en lawaai gemaakt, niet te doen. Net nu we wat langer konden slapen en de wekker maar om 7u20 stond. Ik steek oordopjes in en zet een oogmasker op, maar veel baat dat niet. De wc en de douche, daar zwijg ik over. Laat het ons houden op "nul comfort -zich vies voelen maar dat nog liever dan hier moeten douchen - plastuit check - verlangen naar een propere badkamer".
De avond ervoor hier ook gegeten, en ik moet zeggen dat dat best lekker was. Noedels met groenten en sojasaus, voor de verandering en bbq-chicken. Een heel kieken, kop en al op de barbecue gelegd. Weinig gekruid (je moet er achteraf zelf pikante dingen opdoen), maar op zich niet slecht. Onze chauffeur vond het grappig om wat gek te doen met de kiekenskop in zijn mond, ik vond dat net iets minder smakelijk...
We drinken hier nog wat biertjes en babbelen de avond rond met de gekke jonge Ocean en de lieve rustige Nam. We leren eindelijk onze eerste woordjes Vietnamees en kunnen onbeperkt vragen stellen over dingen die we hier al opmerkten. Fijn!

Hoe slecht de nacht was, des te beter begint de dag. Nog voor het ontbijt steken we het grote meer over met... een olifant! We hebben een Vietnamees hoedje op, juust echt! :) De olifant zit bijna helemaal in het water, hij komt met zijn slurf soms boven om adem te halen. Op een bepaald moment waren er niet enkel vooraan maar ook achteraan enkele serieuze luchtbellen. Zelfs de mahout moest daarom lachen!

Leuk begin van de dag, maar het einde van onze rit kon ook tellen vandaag. De laatste stop hielden we aan een waterval waar we konden zwemmen in het appelblauwzeegroene doorzichtige water. Idyllisch! En heerlijk verfrissend. De zon droogt ons achterop de moto weer op.

Je leest het, wij hebben het hier nog steeds naar onze zin! Elke dag een andere belevenis, het is een superreis! Tot vrijdag blijven we met de easyriders touren, daarna beginnen we aan het derde en laatste deel van onze reis, dat wordt relaxen en genieten. (Al zijn we dat laatste al de hele tijd met volle teugen aan het doen!)
Ik probeer volgende keer nog wat foto's te uploaden, maar dat lukt niet overal jammergenoeg.

Babaai!

PS, Michael! Ik had het maar 2 dagen later door hoor, had er mijn hoofd al over gebroken en plots, in de taxi, viel mijn frang! Ik moest nogal lachen. Jammer dat we dit jaar geen verstoppertje kunnen spelen ;) De groeten daar aan al je huisgenoten. Toedeloe!